Toplumda mesleğimizden bahsettiğimizde bir takım sorularla karşılaşıyoruz. Bunların içinde bence en ilginç olanı otizmli çocuklarla ilgili sorulanı:
“Otizmliler çok mu zeki?”
Otizmle ilgili toplumda yanlış bilinen durumlardan bir tanesi otizmlilerin çok zeki olduğu kanısıdır. Çünkü bir çok şeyde olduğu gibi bu konu konuşma aralarında,filmlerde abartılarak anlatılıyor.
Otizm yaşamın ilk iki yılından itibaren ortaya çıkan yaygın gelişimsel bozukluktur. Otizmli bireylerde genel itibariyle dil gelişiminde gecikmeler, sosyal ilişkileri anlamakta güçlükler, duyusal tepkilere kapalılık, zihinsel işlevsellikte dengesizlik, etkinlik ve ilgilerde sınırlılık görülür. Bu durumların her biri, yada bazıları bu çocuklarda farklı seviyelerde görülebilir.
Otizmli çocukların büyük bir kısmında farklı seviyelerde zeka geriliği görülse de, zeka seviyeleri normal otizmli çocuklar da vardır. Ancak genel zeka seviyeleri ne olursa olsun, otizmli çocuklar çevrelerindeki dünyayı algılamakta ortak bir zorluk çekerler. Aslında her otizmli başlı başına bir tanıdır, hepsi farklılık gösterir ve genellikle beraberinde zihin engelini de getirdiğinden her otizmli üstün zekalı diyemeyiz.
Bu demek değildir ki üstün zekalı otizmli birey yoktur. Daha önce bahsettiğimiz gibi normal ya da üstün zekalı otizmli bireyler de vardır. Ancak bu oran zeka geriliği eşlik eden otizmli oranına göre düşüktür.
Meral Kortarla
İstanbul
3 yanıt
Merhaba Barış Bey,
benim sorum otizmli çocuklar otizm kanısı konulmadan ve tadavi görmeden büyüdüklerinde nasıl bir yaşam sürerler, hastalığın ilerlermesindeki aşamalar nelerdir.
Teşekkürler.
Merhaba Tuba Hanım,
Tanı konulmadan demenizin anlamı raporlandırılmadan sanırım?
Öncelikle belirtmeliyim ki otizmli bireylerde tedavi diye adlandırdığımız şey eğitim ve hayata adaptasyon
Eğitimin otizimli olmayan çocukların hayatında bu kadar önemli olduğunu düşünürken, eğitime çok daha fazla ihtiyacı olan otizmli çocukların eğitimden uzak tutulması onlara yapılabilecek en büyük kötülük olur.
Anne babaların kendi istekleri uğruna çocuklarının tanılanmaması ise günümüzün en trajik olayıdır diyebilirim.
barış gürkaş
Eğer erken tanı ve müdahale yapılmaz ise hiperaktivite, epilepsi, ritüeller, stereotipiler, kendine zarar verme, dikkat problemleri, depresyon gibi çocuğun bireysel olarak yaşamış olduğu problem davranışların sıklığı artar bu da hayatı bir sorun teşkil edebilir. Bu yüzden erken tanı ve müdahale bu çocukları topluma kazandırma ve onları sağlıklı bireyler olarak yaşamlarını sürdürmeleri açısından çok ama çok önemlidir.