Depersonalizasyon Bozukluğu ve Tedavisi

Kişi depersonilazasyon (Kendine Yabancılaşma) durumu içimdeyken kendisinin deliriyormuş gibi hisseder. Çevresindekilere, ailesine ne oluyor bana, ne zaman geçecek bu diye durmadan sorar durur. Kendisine herşey çok farklı ve anormal gelir. Kişi uzuvlarını (elleri, ayakları), kendi bedenini, sesini, yaşadığı hayatı ve kendine dair birçok şeyi alışılagelmişin dışında algılar. Örneğin eline bakar “Bu el mi?”, “El ne?” gibi kendisine bile sonrasında garip gelen bir dizi soru sorabilir. Aynı zamanda kişi kimi zaman duygularını ya da yaşadıklarını hissedemez, hatta düşünemez.

Depersonilizasyon halinde kişi tam olarak kendine yabancılaşma durumundadır. Kendisini bedenininden ayrılmış ve bedenininden dışarıdan bakıyormuş gibi hisseder. Bununla birlikte gerçeği değerlendirme yetisini kaybetmez, aksine bu durumu anlamlandırmaya çalışır. Böyle bir algının gerçekte olmayacağını bilir ve durumun üstesinden gelebilmek için sürekli çabalar.

Depersonilizasyon (Kendine yabancılaşma) hali gün içinde sürekli bir şekilde devam edebilirken, yineleyici şekilde de olabilir. Kişinin günlük yaşantısını, sosyal hayatını etkilediği gibi, iş hayatını da oldukça olumsuz etkiler.

DSM5 Tanı Ölçütleri Kitabına Göre: 

Kendine Yabancılaşma (Depersonalizasyon)/ Gerçekdışılık (Derealizasyon) Çözülmesi

A. Sürekli ya da yineleyici, kendine yabancılaşma, gerçekdışılık yaşantıları ya da her ikisinin birlikte olduğu yaşantıların varlığı:

  1. Kendine Yabancılaşma (Depersonalizasyon): Kişinin düşünceleri, duyguları, duyumları, vücudu ya da eylemleriyle ilgili olarak gerçekdışılık, kendinden kopma ya da dışarıdan bir gözlemciymiş gibi olduğu yaşantıları. (Örneğin: algısal değişiklikler, zaman algısında çarpıklı, duygusal ya da bedensel uyuşma.
  2. Gerçekdışılık (Derealizasyon): Çevredekilerle ilgili olarak gerçekdışılık ya da kopukluk yaşantıları (Örneğin: İnsanlar ya da nesneler gerçekdışı, düşsel, sisli, ya da görsel açıdan çarpık olarak yaşantılanır.

Yabancılaşma ve kendine yabancılaşma  sosyal hayatı ve iş hayatını olumsuz etkiler.

Bu rahatsızlıktan bahsedebilmek için belirtilerin madde kullanımı  ya da başka bir sağlık durumu sonrasında çıkmamış olması gerekir.

Tedavi Yöntemi:
Yabancılaşma hali insanlarda büyük korku yaratır, bunun psikolojik bir durum olduğu ilk etapta anlaşılamayabiliyor.  Bu sebeple kimi zaman alternatif tedavi yöntemlerine başvurulur. Ancak bunu önermiyorum.

Sürecin başlangıcında öncelikle klinik psikolog yada psikiyatra başvurulmalı. Kimi zaman yanlış yönlendirmeler yüzünden alternatif yöntemlere başvurulur ancak ilaç tedavisi ve psikoterapi dışında bir yöntem önerilmez.

Depersonilizasyon (Kendine yabancılaşma) durumunda psikolog desteği almak istiyorsanız yazımıza göz atabilirsiniz.

Klinik Psikolog
Barış Gürkaş
Istanbul

Facebook
Twitter
WhatsApp
Telegram

Diğer Yazılarımız

Psikolojik Testler

Psikolojik Testler Nelerdir ve Ne İşe Yararlar? Psikolojik testleri psikofiziksel davranışları, yetenekleri ve psikolojik problemleri ölçmek ve psikolojik performansları öngörmek için sistematik

Sınav Kaygısı

Sınavlarda katılımcılar arasında bir rekabet söz konusu olduğu için sınav kaygısı hissetmek normal bir duygudur. Özellikle gençler arasında yaygın olan sınav kaygısı,

Yaygın Anksiyete Bozukluğu

Yaygın anksiyetede kaygıyı tek bir konu üzerinden değil bir çok konu üzerinden yaşarız. Kaygı konuları çeşitlenmiştir ve yaygın anksiyete bozukluğu sebebiyle birçok

43 yanıt

  1. Iyi akşamlar ben 14 yaşında bi gece bi atakla uyuyama haline kapaıldim ve sonunda bu hastaligin beni zamanla ıcine aldigini gordum iyleşmek için cabalar zarf etdim yapmadigim şey kalmadı 23 yasimdayim simdi ve zaman zmaan bu baş belasiyla ugrasiyorum yani yabancılaşma hissiyle kendimi öldurmek istyorum bıktim artik boş bi hayattan bıktim bugun kesin duzeldimmi diye sabahlara uyanmaktan bu hastaliktan deliren varmi yada gercekten kurtulan şuandada hic peşimi brakmiyo 6 aydir kesintisiz bu rahatszligi yaşiyorum icimi rahatlatmak ve ben pskolojik sorunlu degilim dmekten bıktım

    1. Bende aynisini yasiyorum suan yaklasik 5 Aydir ortamlara cikamiyorum sesten gurultuden rahatsiz oluyorum

      1. 3 yıldır yaşıyorum sabır sabır bende her sabah uyandığımda kurtulmuşumdur umuduyla uyanıyorum ama olmuyor

    2. Aynı durumu ben de yaşıyorum 1 aydır bunu yaşıyorum bundan daha zor bir şey var mı bilmiyorum gerçekten çok zor. Anlattıklarınızı bire bir yaşıyorum ama bize düşen güzel bir sabırdır. Başka çaremiz yok arkadaşlar, ne kadar zor da olsa başarmak zorundayız, sosyalleşmeliyiz konuşmalıyız, topluma karışmalıyız, ilk başta zor gelecek, ama başka çaremiz yok, mücadele etmek zorundayız, geçici bir hastalık inşallah en kısa zamanda üzerimizden atarız bunu. Çok düştüm ama hiç bir zaman kalmamak demedim. Kalmamam demek yenilgiyi kabul etmektir. Zafer bin defa düşsün de kalkmaktır bence sağlıcakla kalın Allah a emanet olun… İnşallah Allah bize şafi ismi şerifiyle şifa verir.

  2. Hocam Merhaba yaşım 14 galba bende bunları yaşıyorum kötü oluyorum bazen ne yapmam lazım kesin iyileşirmi tedaviye başlasam birde lise okıyorum dersleimi etkiliyeceğini düşüyorum ne Önerirsiniz

  3. Hocam ben 20 yasindayin uyusturucu kullaniyordum eskiden ama agir iciciydim 2 aydir hicbisey icmiyorum ama 2 aydir buna bagli olarak derealizasyon , ve hafiza bozuklugu yasiyorum psikoterapi merkezine gidiyorum 3 haftadir ama bunun psikolojik oldugunu dusunmuyorum cunku guclu bi insanim sizce napmaliyim yasadiklarim cok zor …

    1. Merhaba Berk,

      Bu durum hayatı oldukça zorlaştırır. Bu süreçte terapi oldukça önemli. Ama bu terapiyi bu konuyla çalışan bir uzmandan alman gerekiyor.

      1. Benim psikologum isinde oldukca basarili bir hanim efendi fakat psikiyatriyede gitmemi soyleyen ailemden ve cevremden tanidiklarim var sizin oneriniz nedir ?

        1. Umarım bu süre içerisinde probleminizden olabildiğince arınmışsınızdır. bir psikolog olarak ben de bu problemi yaşıyorum. üniversiteden mezun olduğum dönemde pek çok şeyin üst üste gelmesiyle ( terk edilme,mezuniyet sonrası yol çizmede problem, iflas) kendisini aksettirdi. Bir yılı aşmasına rağmen bu problemden bir türlü kurtulamadım. Kendi problemimin iş hayatımdaki buhranların getirdiği bir kimlik çözülmesi olduğu kanaatindeyim. Geçen hafta 24 yaşıma girdim, samimi söylemek gerekirse bu durumdan oldukça sıkılmış vaziyetteyim. psikiatrinin önerisiyle cipralex e başladım, bu zorlu sürecin getirdiği kaygıyı azalttı epey ama ortada kalan yine depersonalizasyon ve derealizasyon oldu. evimin balkonuna dahi yaklaşmaktan çekiniyorum, içimden bu sancıyı bitirme isteği geliyor, ailem için hayattayım, ve onlar için yaşayacağım. Bunları da kendimi ifade edip rahatlamak için yazıyorum. Artık kimseye olumsuz bir şeyler söylemediğim, personamla yaşadığım şu dönemlerde birilerine bir şeyler anlatmak beni bir nebze olsun rahatlattı. herkese şifalar diliyorum

          1. Merhaba, ayni durumu yaşıyoruz. Ben kaç tane psikiyatriste, kac tane psikologa gittiysem derdimi ya ben anlatamadım ya da onlar bir türlü anlamadılar.. Her yerde bir çare arıyorum. Bugün sizin yazınızı okudum. Acaba suan nasılsınız, hastalıgınızın suanki durumu nedir ? Neyi öneriyorsunuz ya da ne yapmayı ? Bunları benimle paylaşır mısınız, lütfen.. instagram adresi verebilirim. _nazliuyar_

  4. 16 yaşındayım ve durduk yere oldu olmaması için düşünmemeye çalışıyorum ama daha yeni başladı sanırsam, deliriyorum sandım ilk başta lisedeyim ve sınavlarımı da etkileyecek psikolog bunu kesin olarak çözebilir mi ?

    1. Kardeşim bende bu hastalığı geçiriyorum sevdiğin şeyleri yapmalısın kimisi dışarı çıkıp gezmeyi sever kimisi bilgisayar oynamayı mümkün olduğunca evde durma dışarıda sevdiğin şeyleri yap yavaş yavaş geciriyo

  5. Daha 11 – 12 yaşlarındayken yatılı bir yurtta okuyordum. Yurt yönetimi çok baskılıydı.
    Hiç unutmam bir gün yemekhanede önümdeki elmaya sabit bakarken ortam ışığı aniden değişmesiyle rüyalar alemindeymişim gibi bir his geldi ve sonrasında baktım rüyaya dalmışım bile… O günden sonra hiç uyanamadım. Bazen gün ışığının aniden vurmasıyla uyanacakmışım gibi olsam da bir türlü olmadı!
    Artık gördüğüm hiçbir şey gerçek değildi, her gün dünyaya farklı pencereden, farklı bir psikoloji haliyle bakıyordum. Baktığım bazı nesneler ise bana çok saçma geliyor, önümdeki koca adamlar cin ali gibi, incecik birşey görünüyordu.
    Bunun üstüne bir de kapalılık korkusu, dünyadan dışarı çıkmak, uzayda özgürce dolaşmak isteği geliyordu.
    Nadir de olsa duvarların, tavanların üstüme doğru geldiğini gördüm. Bazen de çarpıntı şeklinde kalp atışlarım göğsümde belli oluyordu.
    En garibi de arada kendimi kaybetme gibi his geliyor, acaba buradamıyım? başka yerde miyim? ben neredeyim? ben var mıyım? yok muyum? gibi saçma şeyler….
    Neyseki bu duyguları tek başıma, kimseyle paylaşamadan zirvesini yaşadım.
    Gel git zaman 14 – 15 yaşlarında yurttan ayrıldım ve biraz da olsa rahat bi hayata başladım.
    Baktım bu belirtiler beni öldürmüyor, fiziksel bir zarar da vermiyor; umursamamaya başladım. Ben umursamadıkça saydıklarım beni yavaş yavaş terk etmeye başladı. Her ne kadar rüyadan uyanmamış olmasam da; rüya durumuna da alışmıştım artık.
    Yalll nızz. ne zaman biraz stres yapsam yavaş yavaş giden bu duygular hızlı bir şekilde geri geliyordu.
    Peki ben sallıyor muydum??? hayır!!!!
    Taa ki bir kaç ay öncesine kadar.
    Uzatmadan şimdi 33 yaşındayım ve 2 ay önce akciğer ameliyatı geçirdim. Akciğerimden iyi huylu tümör çıktı.
    Sonrasında nasıl olduysa içimi korku, kaygı, panik her türlü habis duygular kapladı.
    Kaçırdığım diğer hislerim sanki kendilerini güncelleyerek daha güçlü bir şekilde geri geldiler.
    Başıma kramp tarzı ağrılar vurmaya başladı. Fiziksel şeyler hissetmeye başladım.
    Hergün bir organıma takıyorum ….Acaba vucüdumdaki şu nokta şu hastalığın belirtisi olabilir mi? Gözlerimdeki kılcal damarlar neden bu kadar belli, daha önce böyle miydi? …sanki şuramda daha önce bu çizgi yoktu gibi gibi…
    Vesselam uzun süreden sonra huzurum, uykum neyim herşeyim kaçtı.
    Sormak istediğim şu takıntılı durumdan nasıl kurtulabilirim. Nasıl bir yol izlemeliyim.

    1. Üzülmeyiniz ! zira yalnız değilsiniz. Bende 12 yaşından beri bu hastalıktan muzdaribim. Üstüne 2 çocuk sahibiyim. Şimdi kendii adıma endişeleri bıraktım evlatlarımda da (hatta zurriyetimde ) olur mu sıkıntısına düştüm. Ben kendi adıma hem sizin adınıza her gün dua ediyorum. Ne diyelim bununla yasamak çok zor olsa da RABBİM imtihanımızıi İMANİMİZDAN büyük eylemesin.

      1. 2016 Yılından beri bu rahatsızlığı hissediyorum.24 yaşındayım ve hiç geçmeyecek gibi hissediyorum.Bu durumdan kurtulabilirim değil mi?Lütfen bana dua edin benim de dualarım sizinle.

  6. Ben bu duyguları dibine kadar yasadım ve neyi fark ettim bılıomusunuz umursamamayı,takmamayı,beynınız sızınle oyun oynuyor,
    kısılıgınızı kaybedecek sekle gelıyorsunuz ama en acısıda cevrenızdekı kımse bunu farketmıyor taakıı sız anlatana kadar…
    ve bu hastalık cok strese gırdıgınızde,bırılerı sızın uzerınızde hakımıyet kurmaya calıstıgında(anne,baba,koca vs) ve sızın elınızden bırsey gelmemesınden,kendınızı ıfade edememnızden…
    Ben bırgun ısyreınde calısırken bıranda oldu ozamanlarda annemle cok tartıısıyoduk,cocuguma bakıyordu annem ama her tartısmamızda bakmam deyıp benı strese sokuyordu,esımle cok tartısıyodum ,herkes uzerımde hakımıyet kurmaya calısıyordu bende ızın vermeyınce stres,sıkıntı,aglama krızlerı sonuc bu hastalık…
    ısyerımde calısırken bırden oldu etrafımda konusan ınsanlar bana hanı boyle ugultu gıbı geldı, ruya alemıne gectım sankı,bunlar kım demeye basladım,ıcıme acayıp bır sıkıntı oturdu,beynım uyustu,etrafımada bellı etmemeye calıstım,tuvalete kostum aynadan kendıme bakınca korktum,ıste benım 1 yıl boyunca surecek fılmım basladı…
    aylar sonra anneme anlattım ama ona sacma geldı kendı cektıgı sıkıntılar kadar sıkıntımı cekmısımde delırıyomusum dedı,esım hıc anlamadı benı,cocuguma sabrım yoktu benım cocugummu dıodum,kendı kendımı dınlıyordum resmen,dusunun okadar sıddetlendıkı balkondayken yoldan gecen arabalar,ınsanlar oyuncak gıbı gelıyodu,dunya bos gelıodu bana ,ablama anlattım bırgun benı pskıyatrıye yonlendırdı ılac kullandım 1 yıl olcak ılac kullanalı ama bır strese gırsem hemen aynı seylere gecıodum ,ılac belkı destektı ama en cok kendı ıradenız ve manevıyata yonlenmek benı kurtardı,her aksam dua ettım Allaha sıgındım ,yardım ıstedım,kıtap okumaya basladım,komık vıdeolar ızledım guldum,dısarı cıktım ,hava aldım,ınadına ınsanlarla ıletısımımı kesmedım ,sohbet muhabbet ettımhep, kendımı eve kapatmadım,nekadar konusurken benmı konusuyorum desemde sonra ıcımden tabıkı sen konusuyosun yok deden konusuyo deyıp kendımle dalga gectım:)pozıtıf ınsanlarla takıldım hep, en onemlısı ınsanların hareketlerını takmamayı ogrendım,sonra dusundum ruyada ısen, gecmısın yalanmıydı senın dedım hep kendıme,
    hayır yalan degıldı, suan bır donem yasıyosun ama gececek dedım hep, coksukur suan cok ıyıyım en ufak kendımı sıkıntıya sokan ortamlardan kacıyorum hemen, kımseyı dınleyemem cunku bunu ben yasadım,ben bılırım kımse yasamadan anlamaz yasayan bılır…
    her sabah uynaıp bu beden benımmı,ben mı yıyorum,ıcıyorum,sacam sapan seylerı ben yasadım,ınsanlar gulup eglenırken ben bır bardak kahve,cay ıcmenın keyfını ozluyodum,delırmek uzereydım ama delırmedım,ınsanın en ıyı doktoru yıne ınsanın kendısıdır bunu sakın unutmayın,kendınızıde salmayın,unutmayın bu dunyaya bırdaha sızden gelmeyecek,

    1. Yorumunu okudum. Aynı şeyleri bende yaşıyorum gibi. Benimkisi de TV gördüğüm insanlar. Dışarıda gördügüm.insanlar çevremdekiler normal ben niye anormal gibiyim diyorum..

    2. Merhaba Burcu Hanım. Ben de aynı durumu yaşadım ve İlaç kullandım. Doktora gitmeden ilacı bıraktım ve yine aynı durumu yaşamaktayım. Lustral 50 mg tekrar almaya başlayalı bir ay oldu ve hiçbir etkisi yok gibi. Acaba siz ilacınızı almaya başladıktan ne kadar süre sonra etkisini hissettiniz?

  7. Bu uyuz durum ne yazıkki bendede var tam ne zaman başladı emin değilim kendim yaşadıklarımı ve hissetiklerimi yaza yaza bu hastalığa ulaştım belirtileri %100 uyuyordu kendine dışardan bakma hissi vs bende bazen kol ve bacak hissizliğide oluyor yani hissediyorum ama kol sanki kendi hareket ediyormuş gibi biraz göğsümden yönetiyorum gibi anlatması zor birşey bazende bacaklarımı ince hissedip kırılacak gibi bir durum oluyor sivdi şeyler beni rahatsız ediyor çok kötü birşey gerçekten bir nevi kendinizden çıktığınız için ne kol ne bacak birşey kalmıyor eskisi gibi sanki dipsiz bir kuyuya düşüyorsun ama çıkılmıyor bunun tam sebebi nedir çok araştırdım ama bulamadım sanki beyinde birşey tam erişime engel oluyor gibi pc kullanan arkadaşlar bilir yarım yetkili bir windows hesabı gibiyiz sanki :)) Allah herkese şifa versin 1-2 defa cidden camı açıp atlayasım geldi geçecekmiş gibi durmuyor moralim bozuk veya iyi olmasına bakmıyor aniden bu vaziyete girebiliyorum anlık birşey aynada kendime bakınca başkasını görüyormuşum gibi oluyor bu nerde başladı bilmiyorum ama kurtulursam çok iyi olacak.

  8. Merhaba! Bende bu durumu yaklasik 6 yildir yasiyorum …bedenim ruhum ayri gibi uzun yillar cesitli ilaclar kullandim ama fayda etmedi…sadece uyustum ve ustune 20 kilo aldim panik atak hastalari daha cok yasiyormus..disardan belli etmesemde yasadigimi ben bilirim ..bunun tedavisi var mi ? Ilac kullanmak istemiyorum artik…

  9. Böyle bir hastalığın olduğunu bilmiyordum sadece bende var sanıyordum. Tesadüfen denk geldim. Şuan bile çok farklı hissediyorum. Ben kendimi bildim bileli böyleyim. Ufakken bir düğündeydim müzik sesi, ortam derken birden bilincimi kaybedip bayılmışım gibi düşünce ne oldu hatırlamıyorum. O günden beridir seslere karşı çok hassasım. Kalabalık ortam olunca kendimden çok çabuk geçiyorum. Sanki ölmüşümde daha önce yaptıklarımı görüyorum gibi. Ne düşünürsem oluyor. Şu olacak diye hissediyorum pat o oluyor. Açıkçası ben alıştım pek umursamıyorum. Bunun tedavisi olacağını da düşünmüyorum. Korkacağım birşey oluyor fakat ruhen o kadar umursamazım ki ama bedenim titriyor. Kavga, tartışma olunca kendimden geçiyorum bu sefer tamamen kendimi hissetmiyorum. Ağzımdan bir çığlık kopuyor fakat yapan ben değilim. Gözyaşımı hissetmiyorum. Gerçekten sevemiyorum. Ufak bir tartışmada ellerim titriyor. Aynaya bakıyorum farklı hissediyorum o kişi ben değilim gibi…

  10. Merhabalar ben 21 yaşındayım ve 10 yıldır bu durumu yaşıyorum ancak ilaçlar çok az etkili kesin bir çözümü yok gibi benim bir gün internet kafede.oyun oynarken başladı kafamı ekrandan bir çevirdim sanki herşey anormal gibi gelmeye başladı anlatıyorum ama.kimse anlamıyo 1 yıldır düzenli ilaç kullanıyorum 6 aydır da anafranil kullanıyorum umarım geçer

  11. Merhaba ben 17 yaşındayım ve böyle bir hastalığın olduğunu şuan gördüm çevremde bir çok olay oluyo ama ben tepki veremiyorum bazen yaşamıyormuş gibi, hiçkimse anlamıyormuşum sanki deliriyomuşum gibi hissediyorum ve bu durum beni aşırı zorluyo. Çevremde ki insanlara anlatamıyorum yanlış anlaşılır diye ve bu yüzden aşırı bunalıyorum. Psikoloğa gittim ve ilaç tedavisine başlattı yeni ama bir etkisi olmuyo gibi hissediyorum kesin bi tedavisi yok sanırım.

      1. Ben de bu durumu yaşıyorum halsizlik kollarda uyuşma mide bulantısı yaşıyorum hızlı bir şekilde kilo vemeye başladım stresli olduğumda ve düşünmeye başlayınca ortaya çıkıyor bazen gerçekten delircek gibi oluyorum kendimi hep telkin ediyorum bazen her şey hayalmis gibi geliyor acaba bu his geçecek mi bilmiyorum sürekli her şey anlamsız gelmeye başladı umarım geçer Allah hepimizin şifa versin.

  12. Kendimi duvarlara vuruyom artik herseyi yapiyom dua ediyo. Bi doktor yardim eli uzatsin maddi durumum hic iyi deil u.kolit hastasiyim yasim 22 gerçekten bana uardim eden birisi olursa bi hayat kurtarmış olur

    1. Arkadaşım ulaşabilirsen bana instagram hesabımı buraya bırakıyorum kullanıcı adım hasbierim

  13. Yaş 23 5 yildir yaşıyorum ikinci yakalanasim cok dolor gezdim psikiyatrist terapist ve bi gün dedim kendime başlarım ilacın psikologuma filan gelmezsen ne olur dedim gelmiyor oyle yapın bu bi algı bozuklugu Arkadaslar altında bi neden yatıyor benim hastalarım depresyon ve hafif düzeyde anksiyete doktorlar oyle diyor geciyor mu geciyor geçmese benim geçmezdi umutlu olun ah ne günlerdi be hayata döndüm ama ilaçta kullandim geçer yani ruhsat olun neler geçmedi ki buda geçer kafayi surekli meşgul tutun çıkın dışarı oksijen alın beyninize kan gitsin doktorum kitap oku ve altın gelişsin dedi okuyorum maneviyat dua namaz zikir valah aklıma geldiğinde kendimi cimcik atıyorum oh be dünyadayım diyorum onu takmayın önemsemeyin panik yapmayın bu hastalıktan ölen yada yaralanan yok duymadım yani

    1. Sakin kalabilmek ve şu ana odaklanmak en önemlisi. Zihni başka şeylerle meşgul etmek doğru bir yaklaşım aslında. Daha iyi hissettiğinize sevindik.

  14. 20 yaşındayım ve 4 aylık evliyim eşimle severek evlendik ve neredeyse kavuşamıyoruz diye kafayı yiyorduk. Kavuştuk ve daha sondasın dertler başladı duygulanıyorum. Ağlıyorum ama neden ağladığımı biliyorum ama hissedemiyorum iyi vakit geçirdiğimizi zannediyoruz ama her an mutsuzum tat almıyorum sanki bir filmin içinde gibiyim ne zaman buna yakalandım onuda hatırlayamıyorum. Ama lütfen eğer bunun doğal yollarla çaresini bulan iyi eden varsa bana tavsiye vermesini allah rızası için isterim bu genç yaşımda dayanamıyorum kaldıramıyorum .

    1. Merhaba, evlilik tanıdık olmadığımız ve zamanla alıştığımız bir kavram. Belki zihniniz zorlanıyor olabilir.Kendinize alışmak için izin verin.

  15. merhaba 15 yaşındayım ve kendimi bildim bileli rüyada gibi yaşıyorum, hayatımla aramda bir perde var gibi hep.
    ruhum bu bedenin içinde bir cam fanusun altına tıkılmış.
    bazen uyanıyorum
    çok alakasız zamanlarda ve çok farklı yerlerde
    ve o anlar benim için öyle değerli ki
    renkler bi anda daha canlı geliyor
    sanki biri ruhumu dışarıda tutan ipten kurtarıyor ve ben tekrar orada oluyorum
    anda oluyorum
    akan kanımı hissediyorum, sesleri duyuyorum, düşüncelerde kaybolmuyorum ve en önemlisi yaşıyorum
    önce ellerime bakıyorum
    evet bunlar benim ellerim diye emin olduktan sonra gerçekten nasıl bir his olduğunu hatırlamak için tüm saçma şeyleri yapıyorum
    herkesin yüzüne bakıyorum
    olduğum yere bakıyorum
    zıplamak da isterdim fakat o kadar kısa anlar ki bunlar
    2 saniye kadar sürüyor
    ben hep orada kalacağımı bilsem gözümü kırpmadan atlarım şuracıktan
    fakat umutluyum hala
    psikoloğuma bunu anlattığımda ergenlikten olduğunu söyledi ve okuduğum kadarıyla 18 yaş altı kişileri tedavi etmeyi reddediyorlar ve sebebi net olarak açıklanmamış
    muhtemelen benimki anaokulu kreş zamanları başladı
    babam kaynaklı olabilir
    baskın ve agresif biri
    ailem fazla gürültücü insanlar ve her ufak gerginlik veya olayda titriyorum bazen ağlıyorum çok fazla strese giriyorum vücudum kaskatı kesiliyor fakat hissedemiyorum
    özellikle o anlarda hayatla aramdaki perde kalınlaşıyor içmiş de kör olmuş gibi kalıyorum ve sadece düşünebiliyorum
    rüyada olmak adı altında çok fazla insana anlattım benimle aynı şeyi yaşayan vardır belki diye
    dün bir arkadaşımla otururken bir anda
    bu psikolojik rahatsızlıkla ilgili bir şey okuttu
    dünden beri internette ne kadar bahsi geçmişse hepsini okudum
    benim kendimce yaptığımı fark ettiğim bir şey var ve siz de böyle bir hataya düşmeyin
    insanlar konuşurken içinizden tekrar etmeyip kafanızda bir şeyleri tekrarlamayın
    ben artık yankılaştım
    bana ulaşabilsin diye her şeyi kafamda tekrar canlandırıyorum
    fakat bu beni hayatımdan daha da uzaklaştırdı
    düşünmeyi bıraktığınız zaman o boşluktan bir şeyler sizi gerçekliğe çekiyor
    hiç boş kalmadım
    ya kitap okudum ya resim yaptım veya hep 2. 3. bir hobim oldu
    aktif olmayı çok sevdim
    hayatın akışında bir şeyler yapmayı
    herkes gibi yaptıklarımı hissedip tamamen kendimi veremedim belki fakat bir gün bu rüyadan temelli uyandığımda yaşamak bana daha kolay gelecek umuduyla
    ruhum için bedenimi geliştirdim
    çok fazla metafor kullanıyorum
    fakat yaşayan bilir bu durum normal terimlerle anlatılamaz
    üstü kapatılabilir bir şey değil bu ve kesin bir çözümü olmadığından bahsetmişsiniz
    amacımız bu şekilde yaşamayı kolay kılmak olmamalı
    eminim ki farklı bir açıklaması ve farklı bir yöntemi-tedavisi vardır
    bu konuda konuşmak isterseniz veya çözümü olduğunu düşündüğünüz bir şey olursa lütfen benimle iletişime geçin @symblj@outlook.com

  16. 18 yaşındayım 5 senedir kimseye açamadığım derdim bu. Bu dert yalnızca bende var sanıyordum böyle bi hastalık olduğunu bilmiyordum yoksa doktora giderdim. 2015 senesiydi.şehir değişikliği yapıp taşınmıştık. okula ve şehre ayak uyduramadım uzun süre ve çok yalnızdım arkadaşım yoktu. birgün tek başıma çarşıda dondurma almış yürüyordum birden elimden düştü dondurma. Etrafıma bakmaya başladım çarpıntı yla birlikte yüzüm kızardı dünya durdu sanki benim için o an o kadar kötüydü ki… Son 5 yılım sanki rüyada gibi. Ben Kimim nerdeyim napıyorum bu ses bana mı ait gibi soruları günde defalarca kendime soruyorum.Yalnız kalamıyorum tuvalet ve banyoda. kalabalık ortamlara giremiyorum çünkü atak geçiriyorum gözümün önü kararıyor kızarıyorum çarpıntı geliyor. farklı bir alemde hissediyorum kendimi. canımdan bezdim artık. dışarı yalnız çıkamıyorum atak geçiririm tek başıma diye. ailemin yanında kendimi güvende hissediyorum bu yüzden onlarla bir yere gitmek istiyorum sadece. Onların yanında kim olduğunu hatırladığım için. nolur bana yardım edin dünyam karardı kurtulamıyorum bu illetten. ilaç kullanan da aynı bi faydası olmamış, sadece beyni uyuşturuyor. ne yapayım nereye gideyim ne olur yardım edin…

  17. Bende de 1.5 aydır var bu, başlarda yüzüm sesim bana ait gibi gelmiyordu, sanki o zamana kadar yaşadığım anlar silinmiş, dünyaya yeni gelmiş gibi hissediyordum. Evim bile yabancı bir yer gibi geliyordu. Bunlar geçti kendimi ikna ettim her şeyin gerçek olduğuna. Ama eski kişiliğime kavuşamadım. Eski düşüncelerimi hissedemiyorum, tam olarak duygulanamıyorum. Hafızam zayıflamış gibi geliyor, zihinsel faaliyetlerimde bir durgunluk seziyorum, hissedemiyorum eski fikirlerimi, hayat felsefemi. Bu da geçici midir, kişilik veya düşünce kaybı olamaz değil mi?

  18. Ben 15 yaşındayım 1 yıldır yoğun bir biçimde yaşıyorum piskolağa gittim ilaç yazdılar bitti
    Bunları yazarken yaşıyorum İnşallah biter yoksa kafalyı sıyrıcam piskolglar çok pahalı tedavi alamıyorum devlete gitsem işey yararmı bilmiyorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir


The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.